Giro d’Italia – wijncursus Italië
In het najaar van 2019 volgde ik bij De Eerste Soester Wijnschool (Smaak van Wijn https://www.smaakvanwijn.com/) een wijncursus over Italië.
In drie avonden werd ik in deze cursus door de wijngebieden in Italië geleid. Van Zuid naar Noord deze keer, maar dat is iedere editie van deze cursus anders. We eindigden nu in het Noorden, om zo de zwaardere Barolo’s als laatst en in de winter te proeven.
In de eerste les kwamen de Zuidelijke wijnregio’s aan de orde. We proefden enkele wijnen van inheemse druiven die ik nog niet kende, namelijk: Catarrato (Sicilië), Aglianico (Campanië), Falanghina (Puglia), Fiano (Puglia) en Nero di Troia (Puglia).
En ook een aantal druiven Italiaanse druiven die ik al eerder genuttigd had: Grillo (Sicilië), Nero d’Avola (Sicilië), Greco (Campania), Primitivo (Puglia) en Negroamaro (Puglia).
Ik zal je alle proefnotities besparen, maar winnaar en ontdekking van de proeverij was voor mij de Anglianico – Campi Taurasini 2015. Deze zeer intense rode wijn kon mij zeer bekoren, al verwacht ik dat ie na vijf jaar bewaren nog beter tot zijn recht zal komen. Opvallend vond ik de Primitivo Antico uit 2016, deze was een stuk voller, donkerder en bevatte meer tannine dan ik van een Primitivo gewend ben.
De tweede avond kwam het midden van Italië aan de beurt. Er werd weer veel over de wijnbouw, nu specifiek in de streken Toscane, Umbrië, Marken en Abruzzen, verteld. Kort kwamen Emilia-Romagna en Lazio langs, maar daar vandaan proefden we geen wijnen.
Uit Umbrië proefden we de witte Grechetto en de rode Sagrantino, beide van wijnhuis Polzella. Uit De Marken proefden we natuurlijk een Verdicchio Dei Castelli Di Jesi, zelfs van Superiore en Classico classering. Ik moet zeggen een mooie wijn, had zelfs iets weg van een complexe Sauvignon blanc…vond ik hoor… De multepulciano uit Abruzzo was vol en stevig, met veel tannine. Schijnt niet altijd het geval te zijn dat deze rode wijn zo stevig en zwaar is. Maar ik hou er wel van, maar zou er dan wel iets bij eten: een gekruide runderrollade of oude kaas kan beide denk ik. De witte wijn van malvasia uit Toscane beviel me niet zo, maar betrapte deze ook op een lichte toon van zwavel in de geur, die in de smaak doordreunde. Uiteraard kregen we ook een Chianti en een Chianti Classico te proeven. De eerste was met 20% toevoeging van merlot wat zachter en beter doordrinkbaar. De classico was echt een gastronomische wijn en van zeer goede kwaliteit: heerlijk bij een stukje rood vlees denk ik.
Noord Italië dus op avond drie. Van Moscato tot Barbera en Nebiollo en van Marzemino tot Garganega. Met de Teroldego al zeer gunstig geprijsde (10EUR) winnaar van de avond voor mij (daar restant-fles van mee naar huis genomen 😊). Maar weer veel mooie en goede wijnen van typisch Italiaanse druiven mogen proeven dus.
We begonnen met de mouserende Mosacto d’Asti en restje van een Brachetto d’Aqui. Beiden uit de Piemonte, de eerste vooral als aperitief en de tweede zou ik bij een aardbeibavarois als dessertwijn serveren. Met een alcoholpercentage van 5,5% ook beiden lekker licht en fris.
De Garganega uit Veneto kwam uit de de Valdepena vallei. Voor 6 EUR een zeer gunstig geprijsde wijn met mooie aroma’s. Waaronder hout en en vanille die in de afdronk terugkomt, dit t.g.v. 50% van de wijn die houtrijping ondergaan had.
Uiteraard proefden we ook een Valpolicella Ripasso, een mooie volle wijn. De Barbera d’Asti uit 2014 was de stevigste wijn van de avond. De Barbaresco 2015 was verrassend. Licht van kleur en aarbei aroma’s. Leek daarmee in geur en kleur op een pinot noir, maar in smaak niet. Nog wel wat scherp en mondopdrogend, maar door deze wijn nog 5 tot 10 jaar te laten liggen zal ie ronder worden.
De cursus was leerzaam en leuk, en omdat de lessen eens per maand waren ook niet te intensief. De cursus zat boordevol toeristische en eettips, erg leuk…enige nadeel is dat je er direct van op vakantie wilt 😉